Nadeel

Nadeel van het wonen naast mensen die deel uitmaken van het lesgevend heir?

Die hebben tijdens de examens blijkbaar veel tijd. Om te verbouwen. Om te kloppen, hameren, dagenlang te schuren met een elektrisch machien (dat alles de vorige 2 of 3 examenperiodes), en chappe te gieten, uren aan een stuk met een lawaaierige camion voor de deur (vandaag).

Dat is vooral een nadeel als je zelf een studerende dochter midden in de examens hebt. Die de PC uit laat, en dus ook geen muziek opzet. En zich al studerend zit te ergeren aan het lawaai. En wij met haar.

Examens, en zo

Je leest er inderdaad over op menig blog van ouders. De examens. 6 down, 4 to go. Engels morgen, en deze mama heeft braafjes woordjes opgevraagd. We kruipen samen in het grote bed, en ik vraag op. En we giechelen en we lachen en we zeveren en we gibberen. We gaan dat nog missen, die examens, want dat dagelijkse opvraag-halfuurtje is gezellig.

Ze zijn gezellig, mijn puber en pré-puber. Ze komen goed overeen. Het zijn twee handen op één buik. Met puberige en pré-puberige humor, die ik zeer humoristisch vind.

Milan die steeds probeert zijn zus een zoen te ontfutselen. Maar hij moet al zeer snel zijn, want zus wil geen zoen. Bah. Vies. Ik wil geen kinderen. Weg! Clochard!

Milan die met een mopperige kop naar beneden komt ’s morgens. Zo laat ik hem achter, terwijl ik de twee jongsten naar school breng. Tegen dat ik terug kom, heeft Janna hem al helemaal opgebeurd, en is hij zijn vrolijke, springerige zelf. Twee langbenige hindes.

Milan die een schep minder spinazie neemt dan de rest. Ik die hem opdraag nog een schep te nemen, want groenten zijn gezond. Janna die hem toevoegt: “Je hebt een mooi lijf Milan, je moet daar zorg voor dragen”. Milan die haar lichtelijk verbaasd aankijkt, en braafjes nog een schep spinazie neemt.

Waar zaten we. Nog 4 examens. Het zal toch een opluchting zijn.

Examens

Het is juni, dus het is weer zover: examens. Hoera! Met een dochter in het derde middelbaar, weten we wel wat het is. De anderen hebben er niet zoveel last van: in het buitengewoon onderwijs doen ze niet aan examens (ook niet in het laatste jaar, wat eindproeven wel maar daar moest niet voor geleerd worden), en de andere twee hebben blijkbaar ook weinig voorbereidwerk.

Echte examens dus, met gisteren een niet zo geslaagde wiskundedag, en vandaag een zeer geslaagde aardrijkskundedag. Simpel, haha! Gisteren heb ik bij wijze van uitzondering eens haar leerstof opgevraagd, en ik heb me te pletter geërgerd (naast de slappe lach die we hadden bij het zeik-lee-polder-land-schap, nee, dat staat daar toch niet? Het zeekleipolderlandschap!). Dat hier tussen haakjes zegt al genoeg: wie is in godsnaam geïnteresseerd in het feit dat Zeeland bestaat uit zeekleipolderlandschap? Hoeveel inwoners Zeeland heeft? Of IJsland? Welk reliëf? Welk klimaat? Percentage gras-landbouwgrond-whatever? Er lijkt nog maar heel weinig veranderd in die pakweg 25 jaar, toen ik in het 3e middelbaar zat. Dat zijn toch geen dingen meer om nog vanbuiten te blokken? Er zouden toch veel interessantere dingen behandeld kunnen worden in de lessen aardrijkskunde? Want google en wikipedia zijn toch your friend?

Ach wat, het is gepasseerd. Op naar het volgende examen. Nog anderhalve week lang.

“Nog een gezellige avond verder”…

… zegt Jan Becaus. Ja, dat zal, met buren die nog steeds heel lawaaierig aan het werken zijn. Na de vorige rush tijdens de examens in juni, bleef het een hele tijd stil. Slechts sporadisch werd er gewerkt in het leegstaande huis naast ons. Tot onze opluchting, alhoewel, ooit moet er toch gewerkt worden, wil men er eens komen wonen. Stilaan begon ik te denken: wacht, als het examens zijn, dan gaan ze wel werken. En wat raad je? De examens zijn bezig en kijk (of beter: luister), gisteren begonnen ze er weer aan. Lekker veel lawaai. Een schuurmachine, vermoed ik, om de plankenvloeren te schuren. Vandaag, de hele dag. Gelukkig zijn het geen vroege vogels, en kunnen we uitslapen. Maar nu, het is half acht gepasseerd, en ze zijn nog bezig. Janna is zo stilletjesaan gek, van rustig leren komt niet veel in huis. Ik hou mijn hart al vast voor morgen.

Aftellen, alweer

Ik ben weer bezig, met aftellen. Nog 3 weken, en het is kerstverlof. Nog drie weken en een dag werken, en ik heb ook verlof. Voor een dikke week. Nog 4 weken, en het is hier heerlijk rustig.

Hoe dat komt? School. Alle dagen over en weer. Judo. En examens. Help, twee weken examens! Het wordt nog stressy, voor we verdiend de kerstvakantie mogen induiken. Gelukkig heeft het examenmonster een extra week waarin ze nog nauwelijks iets moet doen voor school. Dus drie weken kerstvakantie.

Maar eerst: doorploeteren.