Navigatie overslaan

Tag Archives: 30-day song challenge

Nu gaan we vals spelen. Behoorlijk vals spelen. Ik weet namelijk geen liedje van deze tijd vorig jaar dat ik leuk vond. Gezocht, niet gevonden. En daarbij: niets van Elbow in deze 30 dagen? Dat kan toch niet! Dus, hier komt Elbow, en Elbow heeft niets te maken met deze tijd vorig jaar. Elbow is gewoon mooi. En, Elbow maakt mooie clipjes. Dit is niet mijn favoriete nummer van Elbow, maar dit is wel mijn favoriete clipje van Elbow. Ik vind dit mooi. De emoties die erin zitten, de kleuren, de warmte, de nonchalance, de verveling, de passie. Die sprong in dat water, daar krijg ik kippenvel van. Die kleine humoristische steekjes, vind ik ook fantastisch. Mooi mooi mooi.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=pJDf1atIuBc%5D

Het eerste wat in me opkwam: Funky Town van Lipps Inc. Disco baby! Niet dat ik zo into disco was toen. Ik herinner me dit vooral van op de kermis op de Dries in Wondelgem. Ach, ik had zoveel kunnen kiezen. Gelijk wat van Raymond van het Groenewoud (Kamiel in België!), Urbanus, The Police, Zangeres Zonder Naam, Queen, Patti Smith, Nana Mouskouri, Neil Diamond, Mireille Mathieu, The Beatles, Boudewijn de Groot… maar toch: Lipps Inc.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=5CImrIKNmBo%5D

Ik zit een beetje vast met twee opdrachten waar ik niks mee kan. Een song die me schuldig doet voelen? Huh? Geen idee. Dan zwier ik hier maar iets tussen wat ik heel mooi vind… verder geen commentaar nodig.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=tM1rSTOs7Zs%5D

Ik hou het bij de stem als instrument. Er zijn veel liedjes die ik graag zou kunnen zingen, er zijn zoveel mooie stemmen. Ik ben niet zo’n fan van zangeressen, het moet al heel erg mijn goesting zijn voor ik er iets voor kan voelen. Eén van de zangeressen die ik heel graag hoor, is Harriet Wheeler van The Sundays. Een heel mooi, lief stemmetje… dit gecombineerd met prachtige popliedjes: meer moet dat niet zijn. En als er een liedje is dat ik graag zelf zou kunnen zingen, is het Can’t Be Sure. Ondertussen al meer dan 20 jaar oud, maar het nummer staat nog steeds als een huis.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=yARVs1ZNLjU%5D

Oei. Probleem. Ik speel geen instrument. Het enige wat ik ooit speelde was blokfluit, op school. Bilitis, staat me voor, maar als ik daar naar terugluister, klopt dat gelijk niet. Maar, toen viel het centje: een stem, dat is ook een instrument. En ik kan wel een beetje zingen. Een beetje: ik kan toon houden, maar verder vind ik het weinig spectaculair. Mijn bereik zou wel wat groter mogen zijn, vind ik dan altijd. Maar ik doe het wel graag. Op mijn eentje, ik heb niet graag dat er geluisterd word. Tijdens mijn zoektocht naar een liedje dat ik vrij goed kan meezingen, kwam ik een pareltje tegen. Grijns grijns. De max. Split Enz (de broertjes Finn, remember) live op Pinkpop in 1980, en nog een vrij behoorlijke opname ook (zal wel van TV komen). Pinkpop Indoor, nooit geweten dat dat ook bestaan heeft. The Enz is hier niet op zijn gekst, ze zijn ooit véél gekker geweest, maar ze zien er toch nog altijd grappig uit. En jong, menskes, jóng! ~zucht~ In ieder geval, dit nummer komt van True Colours (laser-etched!), waar ik altijd heel graag mee meegezongen heb. Enjoy!!

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=n39zxSfx7vY%5D

Op sommige opdrachten zit ik dagenlang te kauwen, bij andere weet ik meteen iets. A song that makes you laugh, dat moest iets van Sheik Yerbouti van Frank Zappa zijn, dat leed geen twijfel. Daarop staan hilarische – én fantastisch goede – dingen. Bobby Brown, tja, dat ligt veel te veel voor de hand, er zijn nog zoveel leuke dingen op dit album. Jewish Princess? Broken Hearts Are for Assholes? Nah, laten we het maar bij I’m So Cute houden. Gelachen dat ik hiermee heb, met dat album. De eerste luisterbeurt was een echte ontdekking. Herinnert me aan een periode in de hogeschool, die periode dat we dat meisje achter ons Animal noemden (ze was even lelijk), dat we last hadden van watervlooien, van filosofie, van een acuut gebrek aan goesting om ons te conformeren naar de norm van de school.

A-ren-nen-nen-ah-ren-nen-nen
A-ren-nen-nen-uh-rennda
A-ren-nen-nen-ah-ren-nen-nen
A-rennda-rennda-rahhh

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=W4hI-byPFeM%5D

Ik denk daar wel eens over na, wat ik wil dat er gedraaid wordt op mijn begrafenis, ja. En ik heb een redelijk goed idee wat dat moet zijn. Eentje ervan is Eulogy van Tool. Ik ben me ervan bewust dat dit een hoop lawaai is, maar dit is wat ik wil. Niet omdat het Eulogy heet, gewoon omdat het een fantastisch nummer is, en omdat ik wil dat er gerockt wordt op mijn begrafenis.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=JHdlhUfJ5qc%5D

Op onze trouw geen liedjes, het was gewoon een simpele ceremonie in het stadhuis. En iets drinken en iets eten. Meer moest dat niet zijn. Onder de fotomontage die gemaakt werd, was wel dit liedje gemonteerd. Ik doe niet zo graag plastiekerig sentimenteel door te zeggen dat dit “ons” liedje is, maar het is het wel 🙂

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=5KkWGy7W3_o%5D

Het is weer een beetje wringen… ik ga niet naar speciale muziek luisteren als ik verdrietig ben, of ik ga niet speciaal naar muziek luisteren als ik verdrietig ben. Er zijn wel nummers waar ik verdrietig van word, en dat was al eerder een thema in deze 30-day Song Challenge. Dan doe ik nog maar eens hetzelfde, nietwaar. Dit nummer herinnert me aan een bepaalde periode uit mijn leven. Het nummer is spooky, de periode was – deels ook door mijn leeftijd toen denk ik – ook spooky, en ze pasten perfect samen.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=1WhhSBgd3KI%5D

In het verlengde van: ik luister niet naar muziek als ik kwaad ben, luister ik ook niet naar specifieke muziek als ik gelukkig ben. Er is wel muziek die me gelukkig maakt. En dit liedje maakt me op een gemene manier gelukkig. Ik word er vrolijk van. En ik word er al hélemaal blij en vrolijk en gelukkig van als ik dit aan andere mensen kan laten horen, en dit vreselijke plakkerdje in hun hoofd kan planten voor de rest van de dag. *gniffel*

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=o8VZX4sHn-4%5D

PS: ook in mijn hoofd blijft het plakken ja 🙂